باز هم نادیده گرفتن شعور بیننده

دیشب شبکه 5 سیمای جمهوری اسلامی (شبکه تهران) فیلم "روزی روزگاری در آمریکا" یا Once upon a time in America" رو پخش! کرد.
اول این رو بگم که به نظر بسیاری از کارشناسان سینما، این فیلم یکی از بهترین فیلم های تاریخ سینماست که با داستان زیبا و کارگردانی بی بدیل سرجیو لئونه و بازی خیره کننده رابرت دنیرو و جیمز وودز و موسیقی تاثیر گذارش واقعا مستحق چنین جایگاهی است.
من با سه بار دیدن این فیلم 229 دقیقه ایی هنوزهم مشتاق به تماشای اون هستم. فکر کنم شما هم با دیدن فیلم، در پایان مثل من دوست ندارید تموم بشه.
بگذریم.
اصولا این فیلم با معیار های فعلی قابل پخش در تلویزیون ایران نیست ولی تنها چیزی که اهمیت نداره شعور بیبنده است و فقط بالا بردن آمار فیلم های پخش شده و پر کردن آنتن اهمیت داره. از این فیلم سه ساعت و 40 دقیقه ایی چیزی حدود یک و نیم ساعت پخش شد که میشه گفت تقریبا هیچ چیز از داستان فیلم باقی نمود. این فیلم که با فلش بک های پی درپی داستانی نسبتا پیچیده داره و سکانس به سکانس اون کمک به کامل شدن پازل داستان میکنه به صورت گلچین شده پخش شد که ظاهرا حالا حالا ها باید این وضع رو تحمل کنیم چرا این نوع پخش اولین بار نیست و آخرین بار هم نخواهد بود.