یک نکته از حافظ

اول این غزل رو بخوانید

بر نيامد از تمناى لبت كامم هنوز / بر اميد جام لعلت دردى آشامم هنوز

روز اول رفت دينم در سر زلفين ت و/ تا چه خواهد شد درين سودا سر انجامم هنوز

ساقيا يك دور ده زان آب آتش گون كه من / در ميان پختگان عشق او خامم هنوز

از خطا گفتم شبى موى ترا مشك ختن / مى زند هر لحظه تيغى زان بر اندامم هنوز

نام من رفتست روزى بر لب جانان به سهو / اهل دل را بوى جان مى آيد از نامم هنوز

پرتو روى ترا در خلوتم ديد آفتاب / مى رود چون سايه هر دم بر در و بامم هنوز

در ازل دادست ما را ساقى لعل لبت / جرعه جامى كه من مدهوش آن جامم هنوز

اى كه گفتى جان بده تا باشدت آرام دل / جان به غمهايش سپردم نيست آرامم هنوز

در قلم آورد حافظ قصه لعل لبت / آب حيوان مى رود هر دم ز اقلامم هنوز

انصافا تشبیه ها و انتخاب کلمات و همچنین آهنگین و روان بودن این غزل مسحور کننده است، ولی یک نکته جالب هم در آن هست که سالها پیش آن را پس از شنیدن یکی از آلبوم های حسام الدین سراج (که همین غزل رو به زیبایی خوانده) به ذهنم رسید. و آن اینکه پس از شنیدن بیت زیر :

نام من رفتست روزى بر لب جانان به سهو / اهل دل را بوى جان مى آيد از نامم هنوز

به فکر افتادم توی قرآن دنبال کلمه حافظ بگردم . با کمک یک نرم افزار که داشتم یک جستجوی ساده کردم و دیدم در کنار حدود 18 باری که از کلماتی مثل حافظا، حافظون و ... در قران اومده فقط یک بار کلمه "حافظ" دیده میشه

إِن كُلُّ نَفْسٍ لَّمَّا عَلَيْهَا حَافِظٌ

هيچ كس نيست مگر اينكه نگاهبانى بر او [گماشته شده] است

سوره طارق آیه 4

بعد این نکته رو به یکی از اعضای فامیل که سمتی در یونسکو داشت هم گفتم و او هم گفت که در یکی از نامه هاش این نکته رو برای یونسکو نوشته . همین، تا چه قبول افتد و چه در نظر آید