مدتهاست که این شعر من رو متاثر میکنه. شعر زیبای محمد رضا عبدالملکیان که اول بار در آلبوم مهربانی و با صدای دلنشین خسرو شکیبایی شنیدم. یادمه اوایل آشنایی با همسر خوبم هم این شعر را با هم گوش دادیم. اما هنوز هم برام تر است و تازه :
زیبا سلام !
زیبا هوای حوصله ابری است ...
چشمی از عشق ببخشایم تا رو به آفتاب بشوید
دلتنگی مرا
زیبا!
هنوز عشق
در حول و حوش چشم تو می چرخد
از من مگیر چشم!
دست مرا بگیر و کوچه های محبت را با من بگرد!
یادم بده چگونه بخوانم تا عشق در تمامی دلها معنا شود
یادم بده چگونه نگاهت کنم که طری بالایت درتندباد عشق نلرزد
زیبا!
آنگونه عاشقم که حرمت مجنون را احساس میکنم
آنگونه عاشقم که نیستان را یکجا هوای زمزمه دارم
آنگونه عاشقم که هر نفسم شعر است
زیبا!
چشــــم تو شعر
چشـــــم تو شاعر است
من دزد شعرهای چشم تو هستم
زیبا!
کنار حوصله ام بنشین
بنشین مرا به شط غزل بنشان
بنشان مرا به منظره عشق
بنشان مرا به منظره باران
بنشان مرا به منظره رویش
من سبز میشوم
زیبا!
ستاره های کلامت را در لحظه های ساکت عاشق بر من ببار
بر من ببار تا که برویم بهاروار
چشم از تو بود و عشق
بچــــــرخانم بر حول این مدار
زیبا!
تمام حرف دلم این است
من عشق را به نام تو آغاز کردم
در هر کجای عشق که هستی
آغاز کن مرا
ضمنا اون عکس هم از قلم گرفته هاست !
۲ نظر:
عالی بود
واقعا ممنون @};-
خیلی خوب بود، موسیقی زیبا در کنار کلماتی زیبا با صدای گرم شکیبایی. چسبید مرسی.
می گم راستی این قلم داره خودش به یه نوع فعل تبدیل می شه ها!!! مثلا قلم گرفته :)))
ارسال یک نظر