به نظر شما کدام یک درسته؟
درد دل کردن یا درد و دل کردن؟
شاید برای شما که جواب رو میدونید سوال مسخره ایی به نظر برسه ولی وقتی در Google لغت درد و دل رو جستجو کنید میبینید که متاسفانه نزدیک به یک میلیون بار ترکیب اشتباه "درد و دل" در متن سایت های ایرانی دیده میشه.
غصه ام آنجا بیشتر شد که دیدم این اشتباه، بیشتر درسایتهایی دیده میشه که مربوط به جوانان و نوجوانان عاشقیست است که ادبیات خاص و محتوای ویژه مورد استفاده آنان آینده روشنی از زبان فارسی برایمان تصویر نمیکند.(توجه به عکس - منبع عکس : درد و دل من و عشقم )
در لغتنامه سترگ دهخدا میخوانیم:
درد دل کردن:
- زاري کردن . (غياث ). زاري نمودن و درد دل گفتن و خالي کردن . (از آنندراج ). اندمه نزد کسي داشتن . گفتن و شرح کردن کسي ديگري را غم و اندوه و ناگواري هاي زندگي خود يا پيش آمدن ناملائمي را. غمهاي خود را براي دوستي گفتن بي چشم غمگساري . غم و اندوه خود را شرح دادن بي قصد استمدادي . غم و شادي بگفتن . ناليدن . بناليدن . (يادداشت مرحوم دهخدا). غم و غصه خود را بازگو کردن . در زبان و زمان تاريخ بيهقي اين معني با «غم و شادي گفتن » آمده است .رجوع به غم و شادي در همين لغت نامه شود.
- راز خود را به کسي گفتن .
جامی میگوید:
بدين سان درد دل بسيار مي کرد
به يوسف شوق خود اظهار مي کرد.
مخلص کاشي :
نيستي بيمار خود اي ناله بالا پا گذار
درد دل بي جا چرا پيش مسيحا مي کني .
عبید زاکانی
قصه‌ی درد دل وغصه‌ی شبهای دراز
صورتی نیست که جائی بتوان گفتن باز
۴ نظر:
این غلطها رواج زیادی داردو متاسفانیه اکثرا توسط اهالی تهران بکار میرود. نمیدانم چرا این غلطها را تهرانی بکار میبرند . اگردقت کنید متوجه میشوید که در مکالمات روزمره بجای (سلام علیکم) تمام تهرانی ها میگویند سلام علیکن وی ابه کلمه (واسه) میگویند (باسه). و اینامر حتی در سریالهای تلویزیونی بشدت مرسوم است. خوشبختانه هنوز شهرستانها کلمات را صحیح استفاده میکنند.
البته در مورد ِ درستی/نادرستی یِ کلمه‌ها یا جمله‌ها ای که مردم به کار میبرند، به سختی میشه نظر داد؛ چون در زبان‌شناسی یِ شناختی معیار همون چیز ای اه که مردم به کار می‌برن.
مثلن، غلط‌دونستن ِ «باسه» به نظر ام هم‌ارز ِ غلط‌دونستن ِ «پیراستن» از «ویراستن» اه. نظر ِ من این اه، که به جا یِ درستی و نادرستی، بهتر اه، دنبال ِ تناقض‌زدایی و ابهام‌زدایی باشیم.
با تناسب ِ شدید ای که بین ِ «دردِدل» و «دردِسر» هست، و همچنین معنا یِ روشن و شفاف اش – که درد ِ دل ِ آدم اه – اصلن درک نمی‌کنم یه فارسی‌زبان چه طور ممکن اه اون'و «دردودل» (یعنی درد همراه با دل) فرض کنه.
با سلام و قدردانی از توجه شما و نکته بسیار بجایی که در باب «دردِ دل کردن» مطرح کرده اید.
اجازه میخواهم تذکر بدهم که عبارت «مسخره ایی» که در سطر اول مطلب شما دیده میشود، به صورت «مسخره ای» صحیح است.
جالبه که دکتر انوشه هم همیشه در مطالب خود عبارت دردودل را به کار می برد که بنده،چندبار به وی تذکر دادم!
ارسال یک نظر