بانكي را در نظر بگيريد و فرض كنيد که اين بانك هر روز صبح 86400 تومان به شما اعتبار مي‌دهد با اين توضيح كه شما ميتوانيد فقط در همان روز از آن اعتبار استفاده كنيد . قانون اين بانك بدينگونه است كه هيچ موجودى حسابى از يک روز به روز بعد منتقل نمي‌شود و هر شب هر مقدار پولى که در حساب شما مانده باشد و شما نتوانسته باشيد در طول روز آن را خرج کنيد از حساب شما برداشته مي‌شود و بعبارتي موجودي حساب شما در پايان هر روز صفر خواهد بود! در اين صورت شما چه مي‌کنيد؟
البته که سعى مي‌کنيد تا ريال آخر آن را هر روز خرج کنيد! مگر اين طور نيست؟
هر يک از ما چنين بانکى را در اختيار داریم. نام آن به اصطلاح بانك «زمان» است. در طلوع هر صبح، 86400 ثانيه به ما اعتبار مي‌دهد و هر شب، هر چقدر از آن را که براى هدفها و منظورهاى خوب سرمايه‌گذارى نکرده باشيم از دست مي‌دهيم.
هيچ موجودي‌اى از يک روز به روز ديگر منتقل نمي‌شود و نيز امکان استفاده از اعتبار فردا هم در امروز وجود ندارد. مانند اينکه هر روز حساب جديدى براى ما گشوده مي‌شود و هر شب، باقيمانده موجودى سوزانده و از بين برده مي‌شود. اگر نتوانيم از اعتبارى که هر روز در اختيارمان گذاشته مي‌شود استفاده کنيم، متاسفانه ما در اين بازي بازنده‌ايم ! درست است ! بازي زندگي را مي گويم ! در هر زمان هيچ برگشتى به عقب وجود ندارد، به حساب فردا نيز نمي‌توان خرج کرد و بايد با موجودى امروز ساخت.
به نظرم بهترين کارى که مي‌شود کرد سرمايه‌گذارى براى سلامتى، شادى، موفقيت، تعالى و البته کمک به دیگران است.
با تشکر ازایمیل آقای پرتوی
۱ نظر:
ESHGH KARDAM
KHEYLI TAMIZ BUD!
ارسال یک نظر