روزهای اول که اومده بودیم اینجا، به سختی میتونستم راه و مسیر رو در هنگام رانندگی حدس بزنم و بعضی مواقع کلی توی خیابون ها پیچ و تاب میخوردم تا راه رو پیدا کنم. البته GPS از یک سو کمک میکنه تا مسیر رو پیدا کنید ولی از سوی دیگر ذهن رو تنبل میکنه تا مسیر ها رو یاد بگیره. GPS رو تقریبا همه توی ماشین دارند که با حدود 80 تا 400 دلار میشه خریداری کرد. با اینهمه مسیر ها و خیلبان ها در آمریکا GPS واقعا وسیله لازمی هست.
اما مشکل من فقط GPS نبود. نقشه گوگل کمک کرد که بفهمم مشکل چیه. در واقع 3 علت رو میتونم بشمرم
اما مشکل من فقط GPS نبود. نقشه گوگل کمک کرد که بفهمم مشکل چیه. در واقع 3 علت رو میتونم بشمرم
- در آمریکا بیشتر خیابانهای اصلی هم شماره دارند و هم اسم! و GPS بعضی مواقع اسم رو میگه و بعضی مواقع شماره.
- یک خیابان اصلی ممکنه در قسمت های مختلف اسم های مختلف داشته باشه! عکس زیر نشون میده که مثلا یک خیابان (سرمه ایی رنگ) بعد از تقاطع با خیابان دیگر اسم آن خیابان را میگیرد (مسیر سبز و قرمز و آبی) یعنی 3 اسم برای یک امتداد.
- یکی از اصولی که کمک به پیدا کردن مسیر و آشنایی با یک منطقه میکنه توازی و عمود بودن خیابانهاست ولی در منطقه ما، این اصل خیلی کم رعایت شده (باز هم یک نگاه به عکس زیر بیندازید- کلیک) البته عکس بالا مربوط به داخل شهر واشنگتن دی سی هست که نظم خیلی خوبی داره و خیابانها عمودی و افقی هستند و عمودی ها شماره و افقی ها حروف الفبا رو دارند که کار رو خیلی راحت میکنه. گرچه در اونجا هم اسم کسی یا شهیدی رو روی بعضی خیابونها گذاشتند که نظم رو به هم میزنه. ولی کلا خیلی بهتره.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر